Otto von Rütelheld | 02. 12. 2009
„Monarchia, forma rządów, w której monarcha (król, cesarz, sułtan), stoi na czele kraju jako reprezentant władzy suwerennej. Na przestrzeni dziejów Ľródło legitymizacji ulegało zmianom.
Monarcha pełnił władzę dożywotnio, samodzielnie lub wspólnie z organami typu doradczego lub ustawodawczego.”
Wielu ludzi w dzisiejszych czasach przyglądając się sytuacji geo-politycznej coraz głośniej odwraca głowę ku przeszłości. Często dyskutując o wyglądzie świata narzucają się głosy nawołujące do powrotu monarchii. Ludzie mówią głośno, dobrze by było, gdyby powróciła monarchia konstytucyjna, czy nawet monarchia absolutna.
Długi czas przygotowywałem się do napisania tego felietonu, odkryłem nawet ciekawy polski serwis monarchistyczny(sic!) o którym będziesz mógł, drogi czytelniku przeczytać z czasem.
Zastanówmy się chwilę czy oby to nie jest aż taki zły pomysł… Na stronie internetowej Polskiego Ruchu Monarchistycznego możemy przeczytać:
„Król, jako żyjący symbol narodu jest mu bliższy niż flaga,konstytucja lub ideologia.”
Czy postać Władcy jest tak ważna? Przyjrzyjmy się Wielkiej Brytanii… Gdy powie się przeciętnemu Polakowi, Kowalskiemu, czy Nowakowi tę nazwę wyspiarskiego państewka to jedną z pierwszych myśli, które mu przyjdą na myśl będzie Elżbieta II. Nie wiem czy wiadome to jest, ale w dzisiejszych czasach państw o ustroju monarchistycznym (lub podobnym) jest spora rzesza… Około pięćdziesięciu, a w tym ponad 30 królestw. Kilka księstw, wielkich księstw czy nawet Cesarstw zamyka listę głów koronowanych stojących na wierzchołku drabiny społecznej w państwie.
Wgryzając się w treści strony (szkoda, że tak niskiej jakości), odkryłem kolejny ciekawy punkt…
„Gdy są utrzymane wszelkie prawa konstytucyjne, Monarcha jest gwarancją przeciw cywilnej lub wojskowej dyktaturze. Sir Winston Churchill powiedział, że gdyby Kaiser nadal był głową narodu niemieckiego po 1918 roku, Hitler nie mógłby dojść do władzy albo nie mógłby jej sprawować. Rumuński król Michał usunął dyktatora Antonescu i przystąpił do Aliantów, za co został odznaczony. W Bułgarii król Boris III (chociaż był zmuszony przystąpić do wojny po stronie hitlerowskiej), nie zgodził się na prześladowanie Żydów bułgarskich i nie pozwolił na działanie bułgarskich wojsk poza granicami kraju. W Hiszpanii i Tajlandii monarchom udało się obronić demokrację wobec niebezpieczeństwa wojskowego przejęcia władzy. W Anglii krótki czas pod wojskową dyktaturą był jedynym eksperymentem republikańskim.”
Wizja rozpostarta przez Monarchistów przedstawia fakty historyczne, które można uznać, zdecydowanie przemawiające za monarchizmem jako jedyną słuszną ideologią, czy kierunkiem światopoglądowym.
Tu rodzi się pewne pytanie…
[cd. nastąpi]